Μέλι Ελατοβανίλια

Μέλι Ελατοβανίλια

Μέλι 100% τοπικής ανθοφορίας, με ταυτότητα προέλευσης.

Δεν παστεριώνεται* ώστε να διατηρηθούν όλες οι θρεπτικές του ιδιότητες.

Δεν έχει μείγμα από διαφορετικά μέλια από διαφορετικές χώρες, είναι 100% Ελληνικό.

Προέρχεται από το φυσικό περιβάλλον των Ελληνικών βουνών, όπου δεν υπάρχουν επίπεδα ρύπανσης.

Εξάγεται με σύγχρονες μεθόδους (φυγοκέντριση) και δεν είναι υπερφιλτραρισμένο (ώστε να αφαιρείται η γύρη του).

*Η παστερίωση του μελιού συνήθως θερμαίνει το μέλι στους 80 °C για 2-3 λεπτά, κάτι που λιώνει τους μικροκρυστάλλους της ζάχαρης. Το μέλι στη συνέχεια ψύχεται αστραπιαία στους 45-50 °C. Επειδή είναι ευαίσθητο στη θερμότητα, αυτή η διαδικασία υποβαθμίζει την ποιότητα, τη φρεσκάδα και τις θρεπτικές του ιδιότητες.

Ένα από τα πιο σπάνια μέλια, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο, είναι το μέλι βανίλια ελάτης ή μέλι έλατο βανίλια. Το μέλι αυτό, έχει ξεχωριστή εμφάνιση λόγω των μεταλλικών ανταυγειών που δημιουργούνται στο εσωτερικό του.

Πρόκειται για έναν μοναδικό θησαυρό της ελληνικής Φύσης με σαφή Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ) που παράγεται στην Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στο Μαίναλο, τη Βυτίνα και τον Πάρνωνα.

Είναι μια ξεχωριστή ποικιλία μελιού από έλατα, που συναντάμε μονάχα στα βουνά της Πελοποννήσου, από τον Ερύμανθο μέχρι τον Πάρνωνα. Κάθε βουνό δίνει μια ελαφρώς τροποποιημένη βανίλια: στον Πάρνωνα πιο ξανθιά, στον Ταΰγετο και στο Μαίναλο πιο λευκή, στον Ερύμανθο και στον Χελμό με πολλές χρυσές ανταύγειες. Όλα όμως αυτά τα μέλια έχουν μια χαρακτηριστική βουτυράτη γεύση και μυρωδιά καραμέλας βουτύρου. Μάλιστα, ανάλογα με τη χρονιά (γιατί καμιά χρονιά δεν είναι ίδια στη φύση, αναλόγως της υγρασίας ή της ανομβρίας), η βανίλια είναι πιο ρευστή ή πιο παχιά.

Η Βανίλια Μαινάλου χαρακτηρίζεται ως ένα από τα καλύτερα μέλια που προέρχονται από μελιτώματα. Αναγνωρίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως μέλι Προστατευμένης Ονομασίας Προέλευσης και πήρε στο Παρίσι σε έκθεση τροφίμων το 1996 χρυσό βραβείο. Το ιδιαίτερα λαμπερό χρώμα της (ποικίλει από χρονιά σε χρονιά) την κάνει ιδιαίτερα ελκυστική και οι ιδιότητές της , όπως, η χαρακτηριστική της γεύση, η χαμηλή υγρασία, το ότι δεν κρυσταλλώνει καθόλου, την κάνει ανταγωνιστική ανάμεσα στις διάφορες ποικιλίες μελιού. [1]

Το μέλι έλατο βανίλια ανήκει στην κατηγορία των μελιών από μελιτώματα (ρητίνες) τις οποίες παράγουν μικροοργανισμοί στον κορμό των δέντρων. Στην περίπτωση της ελατοβανίλιας, το μέλι που παράγεται από τις μέλισσες συλλέγεται από το μελίτωμα που παράγει το έντομο Physokermes Hemicryphus στους κόμπους των κλαδιών της επίσης σπάνιας κεφαλληνιακής ελάτης ή όπως είναι γνωστό μαύρου έλατου. Είναι εξαιρετικά πολύτιμο όχι μόνο λόγω της ξεχωριστής γεύσης, του αρώματος και των ιδιοτήτων του, αλλά και γιατί η εξαγωγή του είναι πολύ δύσκολη και δαπανηρή καθώς απαιτείται η καταστροφή των κηρηθρών μετά τη συλλογή του μελιού. Όπως είναι επομένως φυσικό, η παραγωγή του είναι μικρή (μόνο 10-15 κιλά ανά κυψέλη) και με πιο μακρόχρονη περιοδικότητα – η οποία συνήθως πραγματοποιείται από τα μέσα Μαΐου μέχρι τα μέσα Ιουλίου.

ΓΕΥΣΗ:  Η γεύση της ελατοβανίλιας είναι ήπια γλυκιά λόγω των χαμηλών φυσικών σακχάρων ενώ είναι έντονες οι νότες καραμέλας.

ΑΡΩΜΑ: Το άρωμά του είναι πολύ ιδιαίτερο με τόνους που παραπέμπουν στο δέντρο από όπου οι μέλισσες τρέφονται με τα μελιτώματα: το έλατο

ΧΡΩΜΑ: Το μέλι βανίλια ελάτης διαφέρει σε χρώμα από όλα τα υπόλοιπα μέλια καθώς ξεχωρίζει για το κεχριμπαρένιο χρώμα του με τις κρεμ αποχρώσεις που δημιουργούνται στο εσωτερικό του.

ΥΦΗ: Η Ελατοβανίλια είναι ιδιαίτερα παχύρευστη και κρεμώδης.

ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΣΗ: Το μέλι βανίλια ελάτης έχει τόσο χαμηλή ποσότητα σακχάρων που δεν κρυσταλλώνει ποτέ – άλλο ένα μοναδικό πλεονέκτημα που κάνει αυτό το τόσο σπάνιο μέλι να ξεχωρίζει μεταξύ όλων των υπόλοιπων ποικιλιών.

ΜΗΝΑΣ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗΣ: Ιούνιος – Ιούλιος

ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Πελοπόννησος (Μαίναλο, Βυτίνα, Πάρνωνας).

ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ: Το συγκεκριμένο μέλι λόγω της ιδιαιτερότητάς του σε περιεκτικότητα βανίλιας, θα πρέπει να συντηρείται εντός του ψυγείου (συντήρηση) προκειμένου να παραμένει εμφανής η βανίλια του (πέρλα).

Σε υψηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος εάν η Ελατοβανίλια δεν τοποθετηθεί εντός ψυγείου (συντήρηση) τότε, σταδιακά θα χάνεται η εμφάνιση της πέρλας και το χρώμα του μελιού θα κοκκινίζει. Σε κάθε περίπτωση όμως, η γεύση και η ποιότητα του μελιού παραμένουν αναλλοίωτα.

Πηγή: [1] web.archive

Ελατοβανίλια